Μέρες μαγείας είχε ο Νοέμβρης φέτος. Ακόμα ένας Νοέμβρης στην Ελλάδα γεμάτος μαγεία. Αυτή τη φορά, αυτό το Νοέμβρη, οι μαγικές μέρες πέρασαν με γέλιο, άλλες φορές δυνατό, άλλες φορές εκκωφαντικό. Η ώριμη σιωπηλή μάζα παρακολουθούσε κρατώντας πολλές φορές την κοιλιά της από τα γέλια την πλήρη κατάρρευση, του ετοιμόρροπου από καιρό, πολιτικού συστήματος. Τα τζάκια να ξαναγίνονται απλά πυρότουβλα και λάσπη. Ποντίκια που αφού τραγάνισαν μαζί με τους μεγάλους αρουραίους των αγρών όλο το τυρί αφήνοντας δεξιά αριστερά ψίχουλα. Πολλά γαϊδούρια που μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα.
Αργά και σταθερά καταδείχτηκε ότι ο πολιτικός τους λόγος δεν είναι ξύλινος, είναι αχυρένιος. Άχυρο και κουτόχορτο που προσπάθησαν κι αυτή τη φορά να το ταϊσουν στον "κόσμο τους", εξευτελίζοντας κάθε έννοια της λέξης "πατρίδα", της λέξης "έθνος". Αργά και σταθερά, αργά και βασανιστικά ο αχυρένιος πολιτικός τους λόγος τους επεστράφη και τoν έφαγαν μέχρι και την τελευταία μπουκιά. Κι έσκασαν. Έσκασαν αναξιόπιστοι, αφερέγγυοι, ασυνεπείς, αναξιοπρεπείς, ανίκανοι, έχοντας κάνει και την απέλπιδά τους προσπάθεια όλα αυτά τα χαρακτηριστικά τους να τα φορτώσουν σ' έναν ολόκληρο λαό. Τιποτένιοι στον ορισμό και στις πράξεις.
Αποτυχημένες γελοίες φιγούρες που μόνο να προσβάλλουν τη λαϊκή φιγούρα του καραγκιόζη μπορούν. Κρύφτηκαν πίσω από το κατακρεουργημένο Σύνταγμα της Ελλάδας, αλλά το φως της αλήθειας, το φως της συνείδησης της μάζας είναι τόσο δυνατό που οι σκιές τους φάνηκαν στο προσκήνιο. Κοινή συνείδηση τους ότι από τη μια ήταν αυτοί κι από την άλλη η λαϊκή βούληση. Ο αγώνας τους πάνω σε συγκεκριμένους άξονες:
- Να μην εκφραστεί η λαϊκή βούληση
- Να παραταθεί η ζωή του μοναδικού πολιτικού συστήματος που γνωρίζουν και μέσα του μπορούν να επιβιώσουν παρασιτώντας και ρουφώντας κάθε σταγόνα αίματος.
- Να μην καταγραφεί στην ιστορία καμία ευθύνη τους
- Να πέσει το μαύρο πέπλο της συγκάλυψης πάνω σε κάθε οικονομικό τους έγκλημα, δικό τους ή των οικείων τους ή των κολαούζων τους
- Να καταγραφούν ως υπάκουοι προς τον "ανώτατο άρχοντα" και κάποτε ίσως να ανταμειφθούν.
- Καθοδήγηση της σκέψης του κόσμου μέσα από τα φερέφωνα τους πολιτικούς αναλυτές, τους αργυραμοιβούς της ορθής "πολιτικής σκέψης", ξεπουλημένους υπαλληλίσκους των εκδοτοεργολάβων, "δημοσιογράφους" αντίστοιχους των γιατρών με τα φακελάκια.
Σαλτιμπάγκοι σε "ηρωικές" κολοτούμπες. Ο λόγος τους δίχρωμο ουράνιο τόξο. Μέσα σε λίγες μέρες έκαναν το άσπρο μαύρο, μετά ξανά άσπρο, μετά ξανά μαύρο μέχρι το αφεντικό να τους τραβήξει το αυτό και να τους βάλει τιμωρία στη γωνία. Μερικοί πέρασαν κι από το "άχρωμο" γκρι. Πάντα στόχος η σωτηρία της πατρίδας. Γι' αυτούς, τους κατ' ουσία απάτριδες ή έστω πατριώτες μιας άλλης πατρίδας, πατρίδα είναι τα νούμερα των ισολογισμών. Υποτελείς ενός "ανώτερου" όντος. Υποτελείς του παραλογισμού. Υποτελείς στο ψέμα και στην ασυνέπεια. Κι όλα αυτά για τη σωτηρία της πατρίδας...
Αδίστακτοι "δημοκράτες" έκαναν το Σύνταγμα μιας χώρας, της "πατρίδας" τους, να μοιάζει λάστιχο. Ατέλειωτα παιχνίδα με τα λόγια κι ατέλειωτες ανερυθρίαστες ερμηνείες του Συντάγματος.
Άνανδρα ανθρωποειδή, ανίκανα ακόμα και το πιο απλό λάθος τους να παραδεχτούν, διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό με τους αραχτοσυνδικαλιστές τους που έζησαν πλουσιοπάροχα τις οικογένειές τους με το κρατικό χρήμα και με τις εισπράξεις των επιχειρήσεων "κοινής ωφέλειας", ειπα-ξειπάδες ξετσίπωτοι που επιδίδονται στον υπέρ πάντων αγώνα για την αρχηγία του κόμμματος, του κινήματος, του κουνήματος, του οργάνου, καπηλευόμενοι τη νεοφτώχεια, την ανέχεια, τα δια εκβιασμού επιβαλλόμενα χαράτσια -εκβιασμού επί κοινωνικού αγαθού, εκατέρωθεν αλληλοκατηγορούμενοι ως διαφθορείς και διαπλεκόμενοι (είτε αρχιερείς είτε ιερείς είτε διάκονοι), αλληλοκατηγορούμενοι ως απατεώνες, ψεύτες και γο(υ)μάρια, ο καθένας με τον δικό του στόχο, με τα δικά του τερτίπια, θεατρινισμούς και άλλα-λέω-μέσα-άλλα-λέω-έξω, ενώσανε τις δυνάμεις τους -βρώμικες και μικρές- για να βυθίσουν έναν ολόκληρο λαό στο πιο μαύρο σκοτάδι της ιστορίας του. Πανέτοιμοι πια να καταδικάσουν 3 τουλάχιστον γενιές τον κόσμο που πολλές φορές τους πίστεψε, τους ακολούθησε, τους στήριξε, για να ξανάρθουν μετά από 30-40 χρόνια τα παιδιά, τα εγγόνια τους ή τ' ανίψια τους να ξανασώσουν την "πατρίδα", το "έθνος". Ένα ολόκληρο σύστημα πολιτικών, μέσων ενημέρωσης, παρατρεχάμενων, κολαούζων, που μόνον μπόχα και δυσωδία πια αναδίδει. Κεντρώοι, αριστερίζοντες, φασίζοντες, σοσιαλίζοντες, "δημοκράτες", "αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά", μόνοι κατάμονοι μέσα στη βρωμιά τους και τα παιδιαρίσματά τους είναι ανίκανοι ακόμα και το ότι συγκυβερνούν να παραδεχτούν. Σε διατεταγμένη υπηρεσία να υπογράψουν, απόλυτα υποτελείς και άβουλοι, μαριονέτες κουκλοθέατρου μιας πολιτικής σκηνής που καταρρέει από το ίδιο το βάρος των κριμάτων και λαθών τους. Σωσίβιο, "οι τεχνοκράτες".Παλιά τους λέγανε και αχυράνθρωπους...
Δεν αποκλείεται να πνίγηκαν και οι ίδιοι από τη μπόχα, το φόβο της οργής του κόσμου σίγουρα τον ένιωσαν κι αφού έβγαλαν τις τελευταίες άναρθρες "πατριωτικές" κραυγές τους, κρύφτηκαν στο φουστάνι του συστήματός τους. Επέλεξαν να βγάλουν στη σέντρα έναν άλλον, "ξένο" προς το πολιτικό σύστημα, παλιό τους γρανάζι, καλογυαλισμένο.
Τα ερωτήματα είναι πάντα λίγα και απλά:
Σε μία νύχτα μέσα ο ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματός τους, οι γκαλοποενημερατζήδες, έβγαλε και ποσοστό στήριξης των Μ.Α.Λ.(Μονάδες Απάτριδων Λογιστών) της παγκόσμιας μαφίας. Μια κυβέρνηση εθνικής ξεφτίλας. Ένα συνονθύλευμα υβριστών και υβριζομένων, μια κυβέρνηση συμβιβασμών μεταξύ των τροφοδοτών πολιτικού προσωπικού, μια κυβέρνηση τι-σου-δίνω-τι-μου-δίνεις-αρκεί-να-τη-σκαπουλάρουμε-με-ελαφρά-πηδηματάκια. Ακόμα κι αν αυτός ο περιπλανώμενος θίασος, περιπλανώμενων πολιτικών, άλλαξε κάτι στην ψυχολογία του κόσμου, αυτή η αλλαγή είναι μερικών ημερών, αν όχι ωρών. Σαν τα κοινά ανέκδοτα που λίγες μέρες ή ώρες μόνον τα θυμάσαι. Η πραγματική οικονομία είναι και θα είναι ασταμάτητα στον ίδιο βούρκο που τη βούλιαξαν. Οι μικροκαταθέσεις συνεχίζουν να εξαντλούνται. Πολιτικοί και τεχνοκράτες, θεωρητικοί της οικονομίας, προετοιμάζονται να κάνουν το μαγικό κόλπο των αριθμών, αλλά αυτό όπως και κάθε κόλπο με αριθμούς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όπως ακριβώς αυτό το κυβερνητικό συνονθύλευμα δεν ανταποκρίνεται στην πολιτική και οικονομική πραγματικότητα που βιώνει ο κόσμος. Ένας προς ένας, ημεδαποί και αλλοδαποί εμπλεκόμενοι, είναι ανίκανοι εξ' ορισμού να ζήσουν για ένα δωδεκάμηνο με 1.500€ το μήνα. Ας είναι... Δεν έχουμε την απαίτηση να ζήσουνε με τα 500€ ενός συνταξιούχου.
Η πατρίδα, το έθνος, το μέλλον, ο οποιοσδήποτε στόχος υπηρετείται με κάθε είδους θυσία αποκλειστικά και μόνον όταν έχει πειστεί ο θυσιαζόμενος ότι ο στόχος έχει ελπίδες να κατακτηθεί κι όσο πιο πολύ ελπίζει, τόσο μπορεί και μεγαλώνει τη θυσία του. Είναι αυτός ο κώδικας επικοινωνίας που το κάθε είδος νεόκοπου τζακοπολιτικού ή πολιτικοτεχνοκράτη ή κομματοσωληνικοπολιτικού δεν έχει και δεν ως εκ τούτου δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την επικοινωνία του με τους θυσιαζόμενους.
Ο Έλληνας, ο αθάνατος Έλληνας, η ράτσα που μόνον θυσία ήξερε στην πλειονόητά της, έφτασε στο σημείο να μη θέλει πια να θυσιαστεί. Ο Έλληνας ξέρει να κάνει το σκατό του παξιμάδι για τον ίδιο και τα παιδιά του, αλλά δεν μπορεί πια να ανεχτεί αντί να γίνεται παξιμάδι να γίνεται παντεσπάνι για τους ημεδαπούς και αλλοδαπούς απατεώνες με τις γραβάτες. Όση αξία είχε ο μαυραγορίτης στην κατοχή που σε "ανάγκαζε" να πουλάς το βιός σου για να ζήσεις την οικογένειά σου, άλλη τόση έχει σήμερα κι όποιος σε καλεί να το κάνεις για να πληρώνεις τις "επιταγές" που υπέγραψε ο ίδιος για λογαριασμό σου. Κι η μεγαλύτερη αλητεία είναι ότι σου αμπαλάρει τη λογική του στα πλαίσια της σωτηρίας της πατρίδας. Αυτή είναι η μέγιστη προσβολή, ίδια με των παπάδων που χρησιμοποίησαν την πίστη είτε για να κάνουν σταυροφορίες καταστρέφοντας χώρες και πολιτισμούς είτε στη σύγχρονη εποχή για να έχουν "μια δραχμή για τα γεράματα".
Είναι έτοιμοι να πουλήσουν, "για το καλό της πατρίδας και το μέλλον μας", χώμα που δεν όργωσαν, χώμα που δεν έσκαψαν, αέρα που δεν πάλεψαν μαζί του, ήλιο που δεν τους έκαψε με τα τόσα ζουμιά που βάλαν πάνω τους, νερό που δεν τους έπνιξε τους δρόμους και τα σπίτια τους.
Είναι έτοιμοι να πουλήσουν για να σώσουν μια ιδέα που μας πούλησαν πολύ ακριβά πριν από πολλά χρόνια, μια ιδέα που αγαπήσαμε και στηρίξαμε, μια ιδέα που αργά και σταθερά όπως τη διαχειρίστηκαν ξερίζωσε την πρωτογενή παραγωγή του μικρού εταίρου τους, μια ιδέα που την τάισαν με πλαστικό, πλαστό χρήμα, το οποίο σήμερα με τα ληστρικά τους επιτόκια που υπέγραφαν με τ' αλλοδαπά αφεντικά τους, έπνιξε την ίδια την ιδέα τους.
Οι Έλληνες πάντα έδειχναν το δρόμο στις πιο δύσκολες στιγμές της ανθρωπότητας.
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή αποφασίζουμε ποιό χέρι θα κρατήσουμε για να συνοδοιπορήσουμε, ποιόν θα συνδράμουμε, ποιόν θα βοηθήσουμε, πώς θα μοιράσουμε το καρβέλι μας, πού θα δώσουμε τις γουλιές μας, ποιός θα κάτσει στο τραπέζι μας, ποιός συνάνθρωπός μας θα στηριχτεί και με ποιόν τρόπο.
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, αποφασίζουμε αργά και σταθερά ποιον τενεκέ ο καθένας μας θα διαφυλάξει. Αυτόν με το λάδι ή αυτόν με τις λίρες...
Σημείωση: Όλοι οι κατά νόμο υβριστικοί χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιήθηκαν στο κείμενο είναι καταγεγραμμένοι στα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής των Ελλήνων.
Αδίστακτοι "δημοκράτες" έκαναν το Σύνταγμα μιας χώρας, της "πατρίδας" τους, να μοιάζει λάστιχο. Ατέλειωτα παιχνίδα με τα λόγια κι ατέλειωτες ανερυθρίαστες ερμηνείες του Συντάγματος.
Άνανδρα ανθρωποειδή, ανίκανα ακόμα και το πιο απλό λάθος τους να παραδεχτούν, διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό με τους αραχτοσυνδικαλιστές τους που έζησαν πλουσιοπάροχα τις οικογένειές τους με το κρατικό χρήμα και με τις εισπράξεις των επιχειρήσεων "κοινής ωφέλειας", ειπα-ξειπάδες ξετσίπωτοι που επιδίδονται στον υπέρ πάντων αγώνα για την αρχηγία του κόμμματος, του κινήματος, του κουνήματος, του οργάνου, καπηλευόμενοι τη νεοφτώχεια, την ανέχεια, τα δια εκβιασμού επιβαλλόμενα χαράτσια -εκβιασμού επί κοινωνικού αγαθού, εκατέρωθεν αλληλοκατηγορούμενοι ως διαφθορείς και διαπλεκόμενοι (είτε αρχιερείς είτε ιερείς είτε διάκονοι), αλληλοκατηγορούμενοι ως απατεώνες, ψεύτες και γο(υ)μάρια, ο καθένας με τον δικό του στόχο, με τα δικά του τερτίπια, θεατρινισμούς και άλλα-λέω-μέσα-άλλα-λέω-έξω, ενώσανε τις δυνάμεις τους -βρώμικες και μικρές- για να βυθίσουν έναν ολόκληρο λαό στο πιο μαύρο σκοτάδι της ιστορίας του. Πανέτοιμοι πια να καταδικάσουν 3 τουλάχιστον γενιές τον κόσμο που πολλές φορές τους πίστεψε, τους ακολούθησε, τους στήριξε, για να ξανάρθουν μετά από 30-40 χρόνια τα παιδιά, τα εγγόνια τους ή τ' ανίψια τους να ξανασώσουν την "πατρίδα", το "έθνος". Ένα ολόκληρο σύστημα πολιτικών, μέσων ενημέρωσης, παρατρεχάμενων, κολαούζων, που μόνον μπόχα και δυσωδία πια αναδίδει. Κεντρώοι, αριστερίζοντες, φασίζοντες, σοσιαλίζοντες, "δημοκράτες", "αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά", μόνοι κατάμονοι μέσα στη βρωμιά τους και τα παιδιαρίσματά τους είναι ανίκανοι ακόμα και το ότι συγκυβερνούν να παραδεχτούν. Σε διατεταγμένη υπηρεσία να υπογράψουν, απόλυτα υποτελείς και άβουλοι, μαριονέτες κουκλοθέατρου μιας πολιτικής σκηνής που καταρρέει από το ίδιο το βάρος των κριμάτων και λαθών τους. Σωσίβιο, "οι τεχνοκράτες".Παλιά τους λέγανε και αχυράνθρωπους...
Δεν αποκλείεται να πνίγηκαν και οι ίδιοι από τη μπόχα, το φόβο της οργής του κόσμου σίγουρα τον ένιωσαν κι αφού έβγαλαν τις τελευταίες άναρθρες "πατριωτικές" κραυγές τους, κρύφτηκαν στο φουστάνι του συστήματός τους. Επέλεξαν να βγάλουν στη σέντρα έναν άλλον, "ξένο" προς το πολιτικό σύστημα, παλιό τους γρανάζι, καλογυαλισμένο.
Τα ερωτήματα είναι πάντα λίγα και απλά:
- Τα νούμερα βγαίνουν;
- Υπάρχει λογική ότι αυτό το τερατούργημα των τοκογλύφων που σας έτρεφε μπορεί να ξεχρεωθεί;
- Υπάρχει τρόπος ή μέσο να εκβιάσεις τον κόσμο να σου δώσει το μέλλον των παιδιών του, γιατί για να τον πείσεις να το κάνει από μόνος του είσαι ανίκανος;
- Υπάρχει τρόπος να γεννήσεις ελπίδα στον κόσμο, εκτός από τους γκαλοπατζήδες σου;
- Υπάρχει περίπτωση να έχει κάποιος από δαύτους ένα πραγματικό σχέδιο που να μπορεί να το παρουσιάσει; Σχέδιο δράσης που δεν θα σκοτώσει τους πολλούς πάλι για να κονομήσουν οι λίγοι μαυραγορίτες;
Σε μία νύχτα μέσα ο ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματός τους, οι γκαλοποενημερατζήδες, έβγαλε και ποσοστό στήριξης των Μ.Α.Λ.(Μονάδες Απάτριδων Λογιστών) της παγκόσμιας μαφίας. Μια κυβέρνηση εθνικής ξεφτίλας. Ένα συνονθύλευμα υβριστών και υβριζομένων, μια κυβέρνηση συμβιβασμών μεταξύ των τροφοδοτών πολιτικού προσωπικού, μια κυβέρνηση τι-σου-δίνω-τι-μου-δίνεις-αρκεί-να-τη-σκαπουλάρουμε-με-ελαφρά-πηδηματάκια. Ακόμα κι αν αυτός ο περιπλανώμενος θίασος, περιπλανώμενων πολιτικών, άλλαξε κάτι στην ψυχολογία του κόσμου, αυτή η αλλαγή είναι μερικών ημερών, αν όχι ωρών. Σαν τα κοινά ανέκδοτα που λίγες μέρες ή ώρες μόνον τα θυμάσαι. Η πραγματική οικονομία είναι και θα είναι ασταμάτητα στον ίδιο βούρκο που τη βούλιαξαν. Οι μικροκαταθέσεις συνεχίζουν να εξαντλούνται. Πολιτικοί και τεχνοκράτες, θεωρητικοί της οικονομίας, προετοιμάζονται να κάνουν το μαγικό κόλπο των αριθμών, αλλά αυτό όπως και κάθε κόλπο με αριθμούς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όπως ακριβώς αυτό το κυβερνητικό συνονθύλευμα δεν ανταποκρίνεται στην πολιτική και οικονομική πραγματικότητα που βιώνει ο κόσμος. Ένας προς ένας, ημεδαποί και αλλοδαποί εμπλεκόμενοι, είναι ανίκανοι εξ' ορισμού να ζήσουν για ένα δωδεκάμηνο με 1.500€ το μήνα. Ας είναι... Δεν έχουμε την απαίτηση να ζήσουνε με τα 500€ ενός συνταξιούχου.
Η πατρίδα, το έθνος, το μέλλον, ο οποιοσδήποτε στόχος υπηρετείται με κάθε είδους θυσία αποκλειστικά και μόνον όταν έχει πειστεί ο θυσιαζόμενος ότι ο στόχος έχει ελπίδες να κατακτηθεί κι όσο πιο πολύ ελπίζει, τόσο μπορεί και μεγαλώνει τη θυσία του. Είναι αυτός ο κώδικας επικοινωνίας που το κάθε είδος νεόκοπου τζακοπολιτικού ή πολιτικοτεχνοκράτη ή κομματοσωληνικοπολιτικού δεν έχει και δεν ως εκ τούτου δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει για την επικοινωνία του με τους θυσιαζόμενους.
Ο Έλληνας, ο αθάνατος Έλληνας, η ράτσα που μόνον θυσία ήξερε στην πλειονόητά της, έφτασε στο σημείο να μη θέλει πια να θυσιαστεί. Ο Έλληνας ξέρει να κάνει το σκατό του παξιμάδι για τον ίδιο και τα παιδιά του, αλλά δεν μπορεί πια να ανεχτεί αντί να γίνεται παξιμάδι να γίνεται παντεσπάνι για τους ημεδαπούς και αλλοδαπούς απατεώνες με τις γραβάτες. Όση αξία είχε ο μαυραγορίτης στην κατοχή που σε "ανάγκαζε" να πουλάς το βιός σου για να ζήσεις την οικογένειά σου, άλλη τόση έχει σήμερα κι όποιος σε καλεί να το κάνεις για να πληρώνεις τις "επιταγές" που υπέγραψε ο ίδιος για λογαριασμό σου. Κι η μεγαλύτερη αλητεία είναι ότι σου αμπαλάρει τη λογική του στα πλαίσια της σωτηρίας της πατρίδας. Αυτή είναι η μέγιστη προσβολή, ίδια με των παπάδων που χρησιμοποίησαν την πίστη είτε για να κάνουν σταυροφορίες καταστρέφοντας χώρες και πολιτισμούς είτε στη σύγχρονη εποχή για να έχουν "μια δραχμή για τα γεράματα".
Είναι έτοιμοι να πουλήσουν, "για το καλό της πατρίδας και το μέλλον μας", χώμα που δεν όργωσαν, χώμα που δεν έσκαψαν, αέρα που δεν πάλεψαν μαζί του, ήλιο που δεν τους έκαψε με τα τόσα ζουμιά που βάλαν πάνω τους, νερό που δεν τους έπνιξε τους δρόμους και τα σπίτια τους.
Είναι έτοιμοι να πουλήσουν για να σώσουν μια ιδέα που μας πούλησαν πολύ ακριβά πριν από πολλά χρόνια, μια ιδέα που αγαπήσαμε και στηρίξαμε, μια ιδέα που αργά και σταθερά όπως τη διαχειρίστηκαν ξερίζωσε την πρωτογενή παραγωγή του μικρού εταίρου τους, μια ιδέα που την τάισαν με πλαστικό, πλαστό χρήμα, το οποίο σήμερα με τα ληστρικά τους επιτόκια που υπέγραφαν με τ' αλλοδαπά αφεντικά τους, έπνιξε την ίδια την ιδέα τους.
Οι Έλληνες πάντα έδειχναν το δρόμο στις πιο δύσκολες στιγμές της ανθρωπότητας.
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή αποφασίζουμε ποιό χέρι θα κρατήσουμε για να συνοδοιπορήσουμε, ποιόν θα συνδράμουμε, ποιόν θα βοηθήσουμε, πώς θα μοιράσουμε το καρβέλι μας, πού θα δώσουμε τις γουλιές μας, ποιός θα κάτσει στο τραπέζι μας, ποιός συνάνθρωπός μας θα στηριχτεί και με ποιόν τρόπο.
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, αποφασίζουμε αργά και σταθερά ποιον τενεκέ ο καθένας μας θα διαφυλάξει. Αυτόν με το λάδι ή αυτόν με τις λίρες...
Σημείωση: Όλοι οι κατά νόμο υβριστικοί χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιήθηκαν στο κείμενο είναι καταγεγραμμένοι στα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής των Ελλήνων.
